پاییز است دیگر
گاهی دِلش می گیرد
مثل بچه ها بهانه می چیند
موهای درختان را یک به یک می گیرد و می ریزد
غُر می زند
گوشه ای کِز می کند
و به یک باره زیر گریه میزند‌.
نقاشی آسمان را خط خطی می کند
کسی چه می داند
عصبانی نیست، اما چه رنگ پریده می شود؛
سرد، دمدمی مزاج و تنهاست
با این حال
پاییز_است_دیگر
عاشق است و در عین حال نیازی به هیچ کسی ندارد.
مثل آدم است
دلش که می گیرد
زیباتر هم می شود
با کمی اَبر هم روی دلش صاف می شود
گاه چنان می نالد
که زمین تاب اشکهایش ندارد.
از راه نرسیده درختان به لرزه می اُفتند
زرد می شوند،
چه اِقتداری، فَلَک تعظیم می کند،
همه پاییز را ستایش می کنند.
پایانی ندارد، پاییز آغاز است؛
دير می آيد و زود می رود
قاصد روزهای خوب است